Klasik edebiyatta olay çevresinde anlatmaya bağlı edebi metinlerin en önemlisi mesnevidir.

Arapça'da ikilik,ikişerlik anlamına gelmektedir.

Mesnevi nazım şekli i İran edebiyatında ortaya çıkmış daha sonra Arap ve Türk edebiyatına geçmiştir.

Bir şairin beş mesneviden oluşan eserler bütününe ''hamse'' denir.Dünya edebiyatında ilk hamse sahibi sanatçı ''Nizami'' ' dir. Türk edebiyatında ise Ali Şir Nevai'dir.

Genelde uzun hikayeler mesnevi nazım şekli olarak kullanılmıştır.

Türk edebiyatındaki ilk mesnevi Kutadgu Bilig'tir.

Mesnevilerde konuya hemen girilmez. Üç bölümden oluşur:

Giriş, konunun işlenişive bitiş bölümüdür.

Aruzun kısa kalıpları kullanılarak yazılır.

Mesnevilerde ele alınan konular şunlardır; ahlak, savaş,a şk v.b

Nazım birimi beyittir.

İran Edebiyatından,edebiyatımıza geçmiştir.

Her beyit kendi arasında kafiyelidir.

Özellikle Divan edebiyatında uzun manzum eserler Mesnevi nazım şekli olarak kullanılmıştır.

Türk edebiyatında en önemli mesneviler şunlardır:

Kutadgu Bilig(Yusuf Has Hacip), İskendername(Ahmedi), Yusuf ile Züleyha(Şeyyat Havza), Mantıkut Tayr(Gülşehri), Vesiletün Necat(Süleyman Çelebi), Leyla ile Mecnun(Fuzuli), Risaletün Nushiyye(YunusEmre), Cemşidi Hurşit(Ahmedi), Garipname(Aşık Paşa), Harname(Şeyhi), Hüsnü Aşk(Şeyh Galip), Hayriyye(Nabi) ...

Mesnevi özellikle Arap, Fars ve Osmanlı edebiyatında kendi aralarında uyaklı beyitlerden oluşan ve aruz ölçüsüyle yazılan divan edebiyatı şiir biçimidir.